Os bonecos astíllanse
rotos polos recordos
e mortos... case mortos
foxen pola experiencia.
Coa muller case anciá,
séntase a noite vella,
e ambas agardan tenras,
os beizos do amencer.
A lúa non se lembra
do berce e do mecer,
porque hoxe van caer
os bonecos nas rochas.
Coa muller case vella,
senta a noite nas pólas,
e case morta... morta
cae a sombra na terra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario